Fred Hemmes Jr.
Text only version in Dutch













Home | Guestbook | Biography | Calendar | Activity | Gallery | Articles | Reports | Did you know? | Links | Contact us





Reportage: De strijd van Hemmes junior

 

 

Tussen de glorie en de goot

 

Buiten het licht van de schijnwerpers speelt zich in het tennis een heuse overlevingsstrijd af. Freddy Hemmes weet daar alles van. Hij houdt zich staande in de kleine toernooien en steeds vaker boekt hij successen. Het doel: de top 100.

 

'Technisch goed', zou Hugo Walker ongetwijfeld hebben geroepen als hij naast de tennisbaan stond. Inderdaad ziet het spel van Freddy Hemmes er verzorgd uit. Fraaie enkelhandige backhand, harde forehand, alle slagen mooi voorbereid. Een beetje zoals Sampras, zijn grote idool. Maar winnen doet hij niet. Althans niet vandaag, in de kwalificaties van het 31ste ABN AMRO World Tennis Tournament. In elk van de twee sets moet hij zijn tegenstander Michel Kratochvil een servicedoorbraak toestaan. Een schande is dat niet, want de zwitser is een gelouterd speler die vorig jaar in de Davis Cup wedstrijd tegen Nederland het beslissende punt maakte door Martin Verkerk te verslaan. Er zijn veel positieve punten op te sommen over het optreden van Hemmes, maar uiteindelijk gaat het erom dat hij een aantal kansen liet liggen en is uitgeschakeld. Daar baalt de 23-jarige flink van. Een polsblessure, vermoedelijk het gevolg van wat meer topspin in zijn slagen en een ander soort bespanning in zijn racket, heeft zijn dag vergald. 'Zó frustrerend', zegt hij als hij met een gebogen hoofd het strijdperk heeft verlaten, zij het niet na een schare enthousiaste kinderen geduldig van handtekeningen te hebben voorzien. 'Ik kon geen enkele druk zetten met de forehand. Je kunt niet zeggen dat ik anders wél had gewonnen, maar ik weet zeker dat ik veel gevaarlijker was geweest. Alle ballen boven de schouder kon ik niet aanpakken.' De gang naar de kleedkamer is dan lang en eenzaam.

 

GLAMOUR Freddy Hemmes junior, zoon van een voormalig Davis Cup-speler met dezelfde naam, heeft alles om uit te groeien tot een tieneridool. Leuke, jongensachtige kop, hemelsblauwe ogen, zachte uitstraling. Het is dat hij met zijn 198ste positie op de wereldranglijst vooralsnog een bescheiden rol speelt in het mondiale tenniscircuit, anders zou hij gelijk met zijn bijna drie jaar oudere collega Raemon Sluiter ongetwijfeld een vertrouwd gezicht zijn geweest in Break Out of andere jongerenbladen. Toch is er al een website (731 bezoekers) speciaal aan hem gewijd, met veel fotos, toernooiverslagen en andere informatie. Niet dat Freddy zich met de glamourzijde van zijn bestaan bezig houdt. Alles staat in het teken van tennis. Hij heeft niet eens tijd voor een vriendin.

Hemmes is geboren in Goirle, waar zijn ouders nog altijd wonen. Zelf bezit hij sinds enige tijd een appartement in Amstelveen. Daar is hij op deze belangrijke dag in alle vroegte vandaan gekomen. Om half negen meldt hij zich in de catacomben van Rotterdam Ahoy'. Het is ruim anderhalf uur voor zijn wedstrijd. Omdat hij vergeten was zich in te schrijven voor de kwalificaties, heeft Hemmes met zijn lage klassering zelfs hiervoor een wildcard nodig. Daarvan zijn er drie te vergeven in een veld van zestien deelnemers. Beginnend toernooidirecteur Richard Krajicek schenkt de andere twee aan piepjonge spelers uit Jong Oranje, Igor Sijsling en Robin Haase.

In het spelersrestaurant drinkt Hemmes koffie. Zijn coach Tom Nijssen is inmiddels ook gearriveerd. De Limburger haalde als speler de top 100 in het enkelspel, maar boekte zijn grootste successen in het dubbelspel. Eind vorig jaar hebben ze samen nog een potje gespeeld in een klein toernooi. In New Caledonia declasseerden ze twee onbekende Fransen met 6-0, 6-0. 'Ja, wij hadden een uitstekend dubbel kunnen vormen', merkt Nijssen (39) op. 'Eigenlijk ben ik jaren te vroeg geboren'. Terwijl Hemmes zijn pols met tape inzwachtelt, babbelen ze voort. Over de te voeren tactiek geen woord en dat zal zo blijven. 'Tegen sommigen kun je meer zeggen dan tegen anderen', zal Nijssen later vertellen. 'In principe moet je van je eigen kracht uitgaan. Een tactische bespreking voor de wedstrijd kan ook verkeerd uitpakken.'

Nijssen werkt sinds vorig jaar augustus met Hemmes. Hij begeleidt hem fulltime. Op alle buitenlandse reizen is hij erbij. Ook Peter Wessels heeft hij onder zijn hoede genomen. Die zou normaliter eveneens aantreden in Ahoy', ware het niet dat hij op non-actief staat door een liesblessure. Met zijn service heeft Wessels in tegenstelling tot Hemmes een wapen dat hem aan de middenmoot kan doen ontstijgen, maar hij is helaas te vaak geblesseerd om dat te bewijzen. Vorig jaar stonden de twee tegenover elkaar in de finale van een challenger in Reunion Island. Dat was de beste prestatie van Hemmes tot dusver, maar Wessels won dik. 'Fred had toen last van zijn rug', zegt Nijssen vergoelijkend. 'Er stond heel veel wind die dag en hij wilde de boel niet forceren. Het gebeurde gewoon. Altijd trainen ze samen en dan moeten ze in zon finale ineens tegen elkaar. De één gaat daar wat gemakkelijker mee om dan de ander.'

 

GEVECHT Sinds Hemmes een fulltime coach aan zijn zijde heeft boekt hij progressie. Op de wereldranglijst is hij zon zestig posities gestegen. Zijn doel is dit seizoen nog een plaats of vijftig te winnen, om uiteindelijk de drempel van de magische Top 100 te kruisen en een vaste waarde te worden in het ATP-circuit. Dat willen alle jonge spelers en omdat er heel veel zijn die goed kunnen tennissen, is de concurrentie hevig. Elke wedstrijd is een gevecht, een overlevingsstrijd. 'Het gaat steeds beter', vindt Hemmes. 'Er komt in elk geval meer regelmaat in mijn prestaties. Ik heb de laatste tijd een aantal jongens verslagen die tussen de vijftig en tweehonderd staan.' Nijssen knikt instemmend: 'In Auckland won hij van Pavel. Dat is toch eem goede tennisser. Een week later bereikte die de vierde ronde op de Australian Open. Daarna versloeg Fred ook Soderling, die voor Zweden in het toernooi om de Davis Cup speelde. Hij sloeg die jongen helemaal weg. Dat was zijn beste partij ooit.'

Hemmes draait al een paar jaar mee in de kleinere proftoernooien. Steeds vaker weet hij zich onder de laatste acht of nog beter te scharen. Tennissen leerde hij van zijn vader, zelf een nationale topper in de jaren zestig. Als bondscoach van de vrouwen leidde senoir het nationale team in 1997 naar de Fed Cup finale. Zijn zoon behoorde tot zijn achttiende tot de selectie van Jong Oranje. 'Maar daar ben ik weggegaan, omdat er wat onenigheid was tussen mij en bondscoach Michiel Schapers. Ik zat in een moeilijke situatie. De bond wilde mijn vader er wegens een reorganisatie uit hebben. Ik had niks verkeerd gedaan, me misdragen of slecht gepresteerd of zo. Dat meen ik serieus. Ik had wel een contract gehad voor een nieuw jaar, maar het ging gewoon niet tussen mij en Michiel. Ik weet niet of dat te maken had met de situatie van mijn vader, voor wie geen reden bestond hem te ontslaan. Het is natuurlijk wel makkelijker voor de bond als je ons allebei kwijt bent. Op de een of andere manier wilden ze mij het leven zo moeilijk mogelijk maken.'

In zijn vroege jaren sleutelden Schapers en consorten volgens Hemmes driftig aan zijn techniek. 'Ze hebben een paar dingen veranderd waarvan ik achteraf best spijt heb. Toen had ik een heel goede service. Dat begint nu pas weer een beetje terug te komen. Mijn forehand is ook veranderd. Wat daarvan de reden was, weet ik niet eens precies. Op jonge leeftijd ben je eenvoudig te overtuigen. Michiel was een goede speler. Wat hij heeft bereikt is fantastisch. Daardoor nam ik zijn adviezen aan. Met tegenzin weliswaar, maar ik was bang voor problemen. Uiteindelijk is het fout gegaan. Mijn vader heeft daar wel iets van gezegd, ja. Voor hem was het ook moeilijk kritiek te leveren, omdat hij zelf bij de bond werkte. Ach, achteraf is het makkelijk praten. Daar leer je ook weer van.'

Na zijn vertrek bij de KNLTB werkte Hemmes met diverse coaches onder wie Stephan Noteboom, Henk van Hulst en zijn vader. Dat laatste ging wel een tijdje goed, maar was voor beiden toch geen ideale situatie. 'Een vader-zoon-relatie blijft moeilijk in tennis. Er zijn ook zoveel emoties in het spel. Het is zo dat je een wedstrijd speelt, daar een analyse van maakt en dat het daarbij blijft. Mijn vader was emotioneel bij mij betrokken. Hij wilde het beste voor mij. Af en toe ontstonden er fricties tussen ons en die droeg ik dan met me mee. Op de baan probeer je wel alles uit te schakelen, maar als er een paar dingen niet lekker zitten, komen die er zeker uit. Dan ben je iets onrustiger of neem je de verkeerde beslissingen.'

De bond steunde hem nog wel financieel in het kader van het laatbloeierproject, maar geld voor een vaste begeleider tijdens buitenlandse tournees was er niet. Totdat er hulp kwam uit onverwachte hoek. René van den Berg, gefortuneerde tennisliefhebber uit 't Gooi, de grote man achter eredivisieclub Hilverheide en het proftoernooi van Hilversum, toonde zich bereid de portemonnee te trekken voor Hemmes (en Wessels) en het jaarsalaris van een coach voor zijn rekening te nemen. 'Hij is helemaal gek van het spelletje. Voor mij is dit fantastisch. Zulke gelukjes moet je hebben in je carrière. Met een coach kun je toch het verste komen. Het zijn net die kleine dingetjes die je beter maken. Zonder meereizende coach heb ik het ongeveer tot de driehonderdste plaats gehaald, met Tom hoop ik de laatste stap te kunnen zetten. Het heeft zeker zijn voordelen. Het tennis gaat beter en het is gezellig.'

 

PEPER Dat 'die kleine dingetjes' het verschil kunnen maken tussen de glorie en de goot, blijkt tijdens zijn kwalificatiewedstrijd in Ahoy' tegen Kratochvil. Ondanks zijn polsblessure tennist Hemmes niet slecht. Hij valt aan vanuit het achterveld en maakt zlefs een paar fabelachtige punten. Maar niet alle punten zijn even belangrijk. 'Zijn probleem ligt op beslissingsniveau', constateert bondscoach Tjerk Bogstra, die de partij op de tribune aandachtig volgt. 'Soms maakt hij gewoon de verkeerde keuzes.' Dat wordt bijvoorbeeld duidelijk in de slotfase van de eerste set, als Hemmes wat nonchalant omspringt met een aantal mogelijkheden om een servicedoorbraak ongedaan te maken en terug te komen in de wedstrijd. Na een fout van zijn tegenstander produceert hij twee slappe returns op tweede services. Daardoor komt Kratochvil bij 5-4 op 30-15 in plaats van 0-40. 'Dit is een ander soort game dan bij 1-1', moppert Bogstra. 'Er mag wel wat meet peper bij. En dan zijn uitstraling: meteen dat hoofd naar beneden. Je moet laten zien dat je er staat.'

Dat er bij hem op het mentale vlak nog flink wat vooruitgang valt te boeken, heeft Hemmes al vaak gehoord. Hij is het daar grotendeels mee eens en dat is de eerste winst. 'Ik kan niet zo goed met teleurstellingen omgaan. Dat was echt een zwak punt van mij. Ik heb het nog wel eens, maar het gaat nu ook regelmatig goed. Mentaal ben ik een stuk beter geworden. Ik merk dat ik daardoor weer iets dichter bij de grote jongens ben gekomen. Het gaat om de big points. Die spelen die gasten vaak beter dan jongens die net komen kijken en weinig ervaring hebben.' Nijssen: 'Zoiets moet je ook leren. Op een gegeven moment ga je aanvoelen wat je sterke punten zijn, wat je kan doen en hoe je moet spelen. Shot selection, een keuze maken. Wat doe je met welke bal? Op 30-30 moet die bal tussen de lijnen. Je hoeft niet gelijk een winner te slaan.'

Terwijl de coach her en der wat aanwijzingen de hal in roept en een korte notitie maakt in zijn elektronisch kladblok, verloopt de tweede set nagenoeg identiek aan de eerste. In nog geen anderhalf uur is het gebeurd met Hemmes, die na de partij besluit zijn pols meteen maar aan de toernooiarts voor te leggen. Rust is de beste remedie, krijgt hij te horen na een kort onderzoek door twee doktoren. Rust? Een dag heeft hij, hooguit. Want daarna moet hij dubbelen, met Dennis van Scheppingen. En in de week daarop staat alweer het eerste van twee toernooien in Azië gepland. Een tennisser moet altijd vooruit. Zeker als daar nog ruimte genoeg voor is.

 

Tekst: Coen Vemer  Fotos: Vincent Basler




























Back to the Articles